Wittebroodsweken die jaren duren??

Godskelere, pardon my french, dat was schrikken! De poster met de Japanse dame die een speld in haar haar doet, tolde als een dolleman om haar as. Sterker nog, de kasten, de deur, alles tolde en draaide toen ik de tweede medicatiedag wakker werd om half acht. Niets stond stil. Paniek en meteen daarop kotsmisselijk.
Ik probeerde overeind te komen om te gaan staan, hopende dat de wereld stil zou staan als ik stil stond. Potverdomme (eigenlijk met een g)  waar is die domperidon? Wellicht gaat dat de misselijkheid tegen.
Nou nee, dat pilletje zwom vrijwel meteen in de toiletpot, waar ik de komende drie uur heel dichtbij bleef, zo hondsmisselijk was ik, vooral als ik ging liggen of op een stoel achterover leunde ging de wereld weer tollen.
Tegen een uur of 11 kreeg ik opeens een onbeheersbare slaap en dommelde ik even weg, gezeten op een stoel. Toen ik weer wakker schrok was de misselijkheid opeens afgenomen. Ik heb meteen de medicatie geslikt, die ik ervoor niet durfde in te nemen, bang dat die meteen weer retour zou komen. Dan maar 2 pillen vandaag. De verpleegkundige, die terug zou bellen zodra ze tijd had, belde pas tegen 13 uur. Zij meende dat het iets was dat niet door de medicijnen veroorzaakt werd. Braken stond niet in haar lijst met bijwerkingen. En al helemaal niet het heftige tollen van de wereld*. Dat ik dit nog nooit gehad heb, zelfs niet na heel veel drinken, zei haar niets. Als het door de pillen kwam had ik het de dag ervoor al moeten hebben. Zij dacht aan BDDP. In de gaten houden en als het weer voorkomt naar de huisarts ermee.

Vandaag, de derde dag van pilinname, lijkt het of de onrust al veel minder is. Of de gordijnen weer open zijn.

Ik zit nu op 3x2 pillen per dag en neurie nog wel 3x dompompom
erbij want nog steeds wee-misselijk.
Ik schat dat ik tussen stadium 1 en 1.5 balanceer op de schaal van Yahr & Hoehn. Ben nog steeds unilateraal wat betreft trillen. Hopelijk blijft het nog even een tijd zo. Blijf ik maanden, wat heet: jááren in de "wittebroodsweken" hangen...

• Stage 0 - No signs of disease
• Stage 1 - Symptoms on one side only (unilateral)
• Stage 1.5 - Symptoms unilateral and also involving the neck and spine
• Stage 2 - Symptoms on both sides but no impairment of balance
• Stage 2.5 - Mild symptoms on both sides, with recovery when the ‘pull’ test is given (the doctor stands behind the person and asks them to maintain their balance when pulled backwards)
• Stage 3 - Balance impairment, mild to moderate disease, physically independent
• Stage 4 - Severe disability, but still able to walk or stand unassisted
• Stage 5 - Needing a wheelchair or bedridden unless assisted.

De onrust lijkt weg, het humeur is beduidend beter. Ik geniet weer van muziek. Ik slaap beter.
Ik kan zelfs weer beter zwemmen, wat met stijve benen lastig werd.
Ik zie niet constant ín 'my mind's eye' hoe zaken gruwelijk zouden kunnen misgaan; beren op de weg, zwaarden van Damokles ( van trap af vallen met kleinkind, kleinkind valt in vijver en ik ben te laat, ik kan niet op tijd uitwijken op de fiets. etc. etc.) in scherp en vaak bloederig detail, als in een film.
Komt dat nu omdat ik dat tegen de klippen op hoop dat die pillen zullen werken of is het werkelijk zo? Het lijkt er in elk geval op dat ik mezelf, m'n eigenste Metha, weer terug vond. Mezelf, zij het een wat appeliger versie van mezelf met vrij roerige darmen maar dat wordt beter na een paar weken. Zegt men.
Ik heb er weer wat vertrouwen in, in mezelf. In mijn lijf. In mijn geest.

Als dit zo blijft, is het een tijd stil op deze plek. Maanden. Jaren. Hoop ik.

* Vertigo kan het gevolg zijn van medicatie (bloeddrukverlagers, antiparkinsongeneesmiddelen, antidepressiva, anti-epileptica, slaap- en kalmeermidddelen) en alcohol. 

Zie https://www.gezondheidenwetenschap.be/richtlijnen/vertigo-draaiduizeligheid