Fietsen naar nergens dankzij Jan

Fietsen naar nergens.

Uit de media:

"De wetenschapper Bas Bloem van het Radboud UMC wilde weten of intensief bewegen, zoals fietsen, mensen met parkinson ook kon helpen. 
Hij deelde een groep patiënten in twee en gaf ze verschillende opdrachten. De ene groep kreeg alleen rek- en strekoefeningen. De andere groep kreeg een hometrainer in huis waarop deelnemers minstens drie keer per week gedurende 30-45 minuten stevig moesten fietsen.  Want, vertelt hoofdonderzoeker Bloem, de hartslag moet wel echt omhoog gaan zodat de patiënt een beetje gaat hijgen.
De resultaten? 
De fietsende patiënten hadden een significant betere conditie dan de groep die alleen rek- en strekoefeningen deed. Ook was de motoriek significant beter. Qua omvang was het effect zelfs te vergelijken is met dat van gebruikelijke medicatie. "Mensen bewogen beter en bleven beter in evenwicht", zegt hoofdonderzoeker Bas Bloem. "Het aardige is: mensen hadden in ons onderzoek al iets minder medicijnen nodig." "Formeel maakt het niet uit wat je doet, zolang je hartslag maar omhoog gaat en je ervan gaat hijgen. Een hometrainer vonden we uitermate geschikt, omdat je dit veilig thuis kunt doen." De hoogleraar denkt alvast na over een vervolgonderzoek. "Bij mensen met parkinson kunnen we nu gaan kijken of nog veel langduriger fietsen ook in staat is de ziekte af te remmen."

Dus: bewegen! 10.000 stappen per dag. En 30 tot 45 minuten goed doorfietsen, zeker drie keer per week.
Dus loop ik braaf  drie keer per week een uur tot anderhalf uur-wandelend in de Almeerse bossen of in Rotterdam, Zwolle of Dordrecht.
Ik fiets heen en terug naar Almere Poort (15 kilometer) of naar een kinderboerderij en verder rond in Almeerse dreven met onze kleinzoon of zonder.
En als dat niet lukt door slechte weersomstandigheden of zo zit ik dus op de hometrainer die ik van vriend Jan kreeg omdat hij lief is en meedacht. Hij was ooit fysiotherapeut en hij weet hoe belangrijk beweging is voor ouwetjes (voor iedereen eigenlijk) en vond dat ik als de donder aan het fietsen moest- wat niet kan als het regent- nou ja, kán wel maar hij kent mij: ik doe dat dan niet.
Er stond nog een hometrainer te verstoffen in hun voormalig ouderlijk huis, die kreeg ik zomaar.

Dus staar ik nu geregeld door een beregend venster over de plassen en trap een half uur- minstens- 12 kilometer -minstens- weg met een vaartje van gemiddeld 22 kilometer -minstens- per uur. Want je moet er wel van gaan zweten en je hart moet wel even lekker werken, zegt Bas Bloem.
Zo hoop ik dan heel lang nog met zo weinig mogelijk pillen toe te kunnen.
En kijken we het boksen nog even aan...